„Śmiech Diabła-Dzieci Starych Bogów” Agnieszka Miela
„Śmiech Diabła” Agnieszki Mieli jest to 1 tom z 3 tomowej seri
Dzieci Starych Bogów. Jest to książka z gatunku fantastyki
młodzieżowej przedstawiająca losy głównej bohaterki- Wilgi.
Historia opowiedziana jest w świecie gdzie nowa kultura narzucana jest
bardzo gwałtownie i brutalnie. Wiara w jednego Boga jest od teraz
jedyną dopuszczalną a Stare Rody, które były przedstawicielami wiary
politeistycznej muszą strzec się Karmazynowego Bractwa. Wilga należy
do jednego z Rodów. Otoczona wieloma braćmi i niedoceniana przez ojca
buntuje się przeciwko stereotypom kobiety. Jednak nadchodzi coś dużo
gorszego co zmieni całe jej życie i zmusi do opuszczenia domu oraz
błąkania się po przyprawiających o ciarki gąszczach Lasu Śniących.
Uważam, że główna bohaterka-Wilga została przez autorkę
świetnie wykreowana. Jest ona silną kobiecą postacią, która zna
swoją wartość nie będąc przy tym egoistyczną. Wie również do
czego jest zdolna jednak nie przecenia swoich możliwości. Bardzo
polubiłam tę bohaterkę za jej realistyczność oraz racjonalne
podejście do podejmowanych przez siebie decyzji. Inni bohaterowie
jakimi byli głównie mężczyźni, zlewali się w jedną postać:
mężczyzny myślącego głównie o seksie i widzący w kobiecie jedynie
przedmiot seksualny. Z tego powodu uważam, że reszta bohaterów była
mało interesująca.
Nie jestem również przekonana co do zabiegów jakimi były
przeskoki o kilka lat wprzód. Z jednej strony pokazywało, to że nie
ciągle musi się coś ważnego dziać i nawet bohaterowie książek
mają nudne dni. Z drugiej strony nie byłam w stanie przez to w pełni
uczestniczyć w rozgrywających się wydarzeniach jak i zżyć się z
główną bohaterką ponieważ wybijało mnie to z rytmu.
Cały świat przedstawiony jakim jest Kerhalora wykreowany
został na bardzo ponure i nieprzyjemne miejsce. Panująca w powietrzu
napięta atmosfera wywoływała u mnie ciarki. Bardzo ważne, jest to
że ten smętny obraz kraju buduje nie tylko wspaniały opis ale
również wydarzenia rozgrywające się w nim. Przedstawionych zostało
dużo scen brutalnych jak i sytuacji niesmacznych, które jeszcze
bardziej obrazują Kerhalore i to jaka ona jest.
Niestety fabuła książki nie za bardzo mnie pociągała.
Niektóre wątki pociągały mnie bardziej, inne mniej. Jednak uważam,
że jest to książka bardzo dobrze napisana, ponieważ mimo wszystko
wciągnęłam się w zapisane przez autorkę słowa.
Podsumowując, uważam, że nie odmówiłabym nikomu tej książki ze względu na
Wilgę z której moim zdaniem warto czerpać inspiracje. Sama też
sięgnę po drugi tom. Chciałabym również ostrzec czytelników przed
poruszonymi tematami w książce:
* brutalne zachowanie
* gwałt
* obrzydliwe/niesmaczne sceny
